ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ: ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τον τελευταίο καιρό μεγάλη συζήτηση γίνεται από αυτόκλητους σωτήρες της αδικημένης ελληνικής περιφέρειας για την περίφημη συγχώνευση των Νοσοκομείων του ΕΣΥ, σπέρνοντας   συνάμα στους κατοίκους των τοπικών κοινωνιών   το φόβο κα τον πανικό της έλλειψης νοσοκομειακής περίθαλψης  από το δήθεν «κλέισιμο» των Νοσοκομείων και των Κέντρων υγείας

Συμβαίνει, όμως, πράγματι αυτό; Θα επιφέρει η επικείμενη συγχώνευση, που προωθεί το Υπουργείο Υγείας, κίνδυνο στην υγεία μας;

Σύμφωνα με στοιχεία του Υγειονομικού Χάρτη της χώρας μας υπάρχουν περίπου 32.000 νοσοκομειακές κλίνες και γύρω στους 20.000 ιατρούς του ΕΣΥ, αριθμοί που αντιστοιχούν σε μεγάλα και αναπτυγμένα κράτη. Παρόλα αυτά παρατηρείται μετακίνηση των ασθενών για νοσηλεία  στους Νομούς Αττικής, Θεσσαλονικής, Λάρισσας, Ιωαννίνων, Έβρου, Πάτρας και Ηρακλείου, όπου λειτουργούν πανεπιστημιακά νοσοκομεία στα οποία δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης οι ασθενείς, όταν αντιμετωπίζουν «σοβαρά» προβλήματα. Χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη 20 τουλάχιστον Νομών στην χώρα μας, όπου η ροή των ασθενών προς τα κέντρα υπερβαίνει το 30% των περιστατικών, όταν το όριο του αποδεκτού είναι χαμηλότερο του 26%.

Τα πανεπιστημιακά και μεγάλα νοσοκομεία είναι αυτά, που ουσιαστικά σηκώνουν το βάρος της περίθαλψης, καθώς αρκετά από τα περιφερειακά κατευθύνουν τα πιο σοβαρά περιστατικά σ’ αυτά. Η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας, που προσφέρουν τα επαρχιακά νοσοκομεία της χώρας και η πληρότητα των κλινών, που κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά διεθνή επίπεδα καθιστούν απαραίτητες τις αλλαγές και τις παρεμβάσεις, που προωθεί το Υπουργείο Υγείας στις δομές του ΕΣΥ, σύμφωνα με τις πραγματικές του ανάγκες.

Και το σίγουρο είναι ότι οι αλλαγές αυτές δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της έλλειψης πόρων, αλλά επιτακτική ανάγκη για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Μέσω των αλλαγών επιδιώκεται η καλύτερη δυνατή φροντίδα υγείας πλησίον του τόπου κατοικίας των ασθενών. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργία μεγάλων ή εξειδικευμένων περιφερειακών νοσοκομειακών μονάδων, που θα προκύψουν από τη συγχώνευση, διοικητική και λειτουργική, των υπαρχόντων μονάδων του ΕΣΥ. Κατά αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθούν ομάδες συνεργαζομένων νοσοκομείων σε κοντινή χιλιομετρική απόσταση, οπού θα διατηρήσει το καθένα από αυτά μια δομή βασικών κλινικών και υπηρεσιών (παθολογική, χειρουργική, εξωτερικά ιατρεία κλπ) και θα εξειδικεύονται στις κλινικές τους άλλο στην οφθαμολογική, άλλο στην ουρολογική κλπ., προσφέροντας αποτελεσματικές και ποιοτικές παροχές υγείας.

Εν κατακλέιδι οι αλλαγές, που προωθεί το Υπουργείο Υγείας σε ένα χωλό σύστημα υγείας  είναι απαραίτητες. Το ΕΣΥ έπειτα από 28 και πλέον χρόνια θεσμοθέτησής του χρειάζεται αναδιάρθρωση, ώστε να ικανοποιεί πλήρως τις ανάγκες των πολιτών, οι οποίοι θα μπορούν να απολαμβάνουν ένα πλήρες πρόγραμμα υπηρεσιών υγείας υψηλής ποιότητας. Εξάλλου, τα ανωτέρω είναι απόψεις που συζητιούνται στο Νομό μας από τη δεκαετία του 1980.