Ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Βασίλης Γιουματζίδης στην ομιλία του για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού 2011 τόνισε ότι «το διακύβευμα αυτής της δυσμενούς ιστορικής περιόδου που διανύουμε, ΕΙΝΑΙ η άμεση έξοδός μας από την οικονομική κρίση. Μια κρίση που είμαστε αναγκασμένοι ΟΛΟΙ να διαχειριστούμε –ανάλογα με το βάρος της ευθύνης μας- κατά τη διάρκεια του 2011 και 2012-προκειμένου να οδηγήσουμε την Πατρίδα μας σε ρυθμούς ανάκαμψης, ευημερίας και προόδου.
Η έξοδος από την κρίση δεν πρέπει να εξετάζεται αυτόνομα, μέσα στα στενά όρια της χώρας μας, αλλά σε σχέση με τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και βέβαια σε σχέση με τις εξελίξεις, πολιτικές και οικονομικές της Ευρωζώνης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία, η δήλωση ενός εκ των εξεχόντων πολιτικών της Γερμανίας του κ. Χέλμουτ Σμιτ, ότι : «Δεν γνωρίζουν την οικονομική πραγματικότητα για να χειριστούν την οικονομική κρίση», αναφερόμενος στην κ. Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε καγκελάριο και Υπουργό οικονομικών αντίστοιχα της Γερμανίας. Συνεπώς, το βασικό ερώτημα που περιρρέει σήμερα την «Γηραιά Ήπειρο» έχει να κάνει με μια Ευρώπη που θα οδηγηθεί είτε σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ είτε σε ΔΙΑΛΥΣΗ».
Στη συνέχεια της ομιλίας του επικεντρώθηκε στα πραγματικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Καταρχάς, την υπερκατανάλωση που φτάνει στο 93%, γεγονός που σημαίνει ότι η αποταμίευση αγγίζει μόνο το 7% του ΑΕΠ και δεύτερο και πολύ βασικό το πολύ μικρό ποσοστό, μόλις του 18,5% του Εθνικού προϊόντος που αφορά τις εξαγωγές της χώρας σε προϊόντα και υπηρεσίες».
Εν συνεχεία έθεσε τους στόχους, που πρέπει να επιδιώξει η κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσουμε σε επίλυση των προβλημάτων αυτών και συγκεκριμένα:
«Α) Στο να φέρουμε στον Μ.Ο ρυθμίσεων της ΕΕ τις μέχρι σήμερα υπέρ-ρυθμισμένες δομές και αγορές στη χώρα μας. Και όταν αναφερόμαστε σε δομικές ρυθμίσεις, πρωταρχικά πρέπει να επιδιώξουμε την ταχύτερη και δικαιότερη απονομή της δικαιοσύνης. Ενώ στον τομέα της αγοράς είναι επιτακτική η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Και όταν αναφερόμαστε στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων εννοούμε όλα τα επαγγέλματα, καθώς οποιαδήποτε μορφή προστασίας επαγγελμάτων, που δημιουργεί φραγμούς στην είσοδο νέων επαγγελματιών είναι αδιανόητη. Αυτό είναι υπέρ της προστατευόμενης ομάδας εις βάρος όμως του κοινωνικού συνόλου και εν κατακλείδι της ίδιας της οικονομίας.
Β) Στην ενίσχυση του Π.Δ.Ε.. Δεν είναι αποδεκτό να συζητούμε για ανάκαμψη της οικονομίας μειώνοντας το Π.Δ.Ε, γεγονός που στη διάρκεια του 2010 οδήγησε σε ύφεση του ύψους 2%. Δεν είναι τυχαίο ότι η αύξηση κατά μίας μονάδας του Π.Δ.Ε. δίνει πέντε μονάδες αύξησης στην ανάπτυξη.
Γ) Στη διαχείριση και εκμετάλλευση τμήματος της δημόσιας περιουσίας, αξίας 300 δις, που λιμνάζει και καταστρέφεται χωρίς να συμβάλλει έστω στο απειροελάχιστο στη μείωση του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης. Η προτεινόμενη μέθοδος αξιοποίησης αφορά κυρίως σε συμβάσεις παραχώρησης και το σχηματισμό ομοιογενών χαρτοφυλακίων ακινήτων, εμπορικών, αστικών ή τουριστικών περιοχών, τα οποία σε συνδυασμό με ιδιωτικά κεφάλαια, που δε θα ξεπερνούν το 49%, θα δύνανται να οδηγήσουν σε νέα ανάπτυξη.
Δ) Στην εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου. Επιτέλους, στην Ελλάδα πρέπει να σκεφτούμε ορθολογιστικά και να επιχειρήσουμε να δημιουργήσουμε πλούτο από τη μελέτη-έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, μεταλλευμάτων και φυσικού αερίου, που σίγουρα πλέον είναι οικονομικά συμφέρουσες στη σημερινή πραγματικότητα.
Ε) Στην αλλαγή του μοντέλου Ανάπτυξης. Το υπάρχον μοντέλο εδώ και δεκαετίες έχει οδηγήσει στη σημερινή οικονομική κρίση, στην σημερινή εικόνα της κατάρρευσής του».
Στο σημείο αυτό ανέφερε χαρακτηριστικά παραδείγματα στρεβλής ανάπτυξης, που ουσιαστικά οδηγούν σε καταστροφή της ελληνικής οικονομίας: «Είναι αδιανόητο, να συζητάμε ότι την ανάπτυξη την φέρνει η ύπαρξη ή μη αναπτυξιακού νόμου όταν είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα πολλαπλασίαζε αδικαιολόγητα το κόστος του έργου εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
Είναι αδιανόητο, να συζητάμε ότι την ανάπτυξη τη φέρνει το υπερτροφικό μοντέλο της επιπλέον οικοδόμησης της Αθήνας, της πρωτεύουσας της χώρας, όταν με διεθνή στάνταρ η λογική πληθυσμιακή οροφή μιας πρωτεύουσας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10% του συνολικού πληθυσμού ενός κράτους. Για ποια ανάπτυξη της περιφέρειας μιας τέτοιας πρωτεύουσας μιλάμε, όταν πληθυσμιακά τείνει στο 50% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδος;»
Καταλήγοντας επισήμανε για μία ακόμη φορά ότι «Το αναπτυξιακό μας μοντέλο κατέρρευσε!! Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο γρήγορα θα οδηγηθούμε στην οικονομική ανασυγκρότηση. Δε χρειάζεται να το αναστήσουμε!! Χρειάζεται να εργαστούμε στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!!!! Ένα μοντέλο, που θα πρέπει να στοχεύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας.
Ενδεικτικά σας αναφέρω τον πρωτογενή τομέα και συγκεκριμένα τη γεωργία και την κτηνοτροφία, όπου από ποσοτικές πρέπει να τις καταστήσουμε ποιοτικές, στοχεύοντας στην εξωστρέφειά τους. Επίσης, και στον τριτογενή τομέα μπορούμε να στοχεύσουμε στην παροχή υπηρεσιών, που αφορούν την παιδεία είτε την υγεία με γνώμονα πάντοτε την εξωστρέφεια».
Έκλεισε την ομιλία του απευθυνόμενος στους Υπουργούς: «Η ιστορία θα είναι αμείλικτη, αν δεν τα καταφέρουμε. Αλλά ταυτόχρονα, πολύ γενναιόδωρη, αν πετύχουμε. Το χρωστάμε εξάλλου στις επόμενες γενιές. Ας εντείνουμε περισσότερο τις προσπάθειες μας!».
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου