Μέσα σε λίγες μέρες μεταξύ Νέας Υόρκης – Ουάσιγκτον και Δελφώνέχουμε την εξαπόλυση ενός νέου κυβερνητικού τυφώνα. Αναμενόμενου για μας, αυτό είναι η αλήθεια, ο οποίος πραγματικά περικλείει τα χειρότερα μέτρα που έχουμε γνωρίσει ανάμεσα στα επίσης πολύ κακά μέτρα που έχουν παρθεί και τα οποία έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Ξέρετε το μνημόνιο είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα για να περάσουν μέτρα και επιλογές που είχαν προετοιμαστεί και είχαν επιλεγεί εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα ο πρωθυπουργός είπε χαρακτηριστικά ότι η κρίση μας έδωσε την ευκαιρία να πάρουμε μέτρα που έτσι κι αλλιώς θα τα πέρναμε και γι’ αυτό αποτελεί μια πρόκληση. Καθυστέρησαν αυτά τα μέτρα στην Ελλάδα, άρα λοιπόν τώρα παίρνουμε όλα όσα μέτρα θέλαμε να λάβουμε πριν ξεσπάσει η κρίση.
Επιτρέψτε μου να σχολιάσουμε δύο μότο, να το πω έτσι, που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση πολύ συχνά. Μάλιστα χτες χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας είπε, ειρήσθω εν παρόδω, ότι χωρίς το μνημόνιο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εδώ. Πραγματικά χωρίς το μνημόνιο δεν θα είχαν ελπίδες οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες να τα βγάλουν πέρα στην κρίση και κυρίως να διασφαλίσουν τη μεγάλη τους κερδοφορία. Τη σταθεροποίηση και την αύξηση της κερδοφορίας τους το επόμενο διάστημα όταν έρθει αυτή η ανάκαμψη, που εμείς επισημαίνουμε ότι θα είναι αναιμική και βραχύχρονη. Μάλιστα όταν τέτοιες προβλέψεις γίνονται για τις ΗΠΑ και για άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες καταλαβαίνετε ότι η Ελλάδα, με τη θέση που έχει μέσα σ’ αυτό το διεθνές σύστημα, δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι παραπάνω.
Εμείς όμως λέμε στον ελληνικό λαό ας σκεφτεί καλύτερα. Δίχως την κυβερνητική εξουσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που βεβαίως είναι τα εργαλεία, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων, πως θα ήμασταν; Εμείς λέμε διαφορετικά και καλύτερα και το λέμε κατηγορηματικά. Κι αυτό είναι μια ευκαιρία να το σκεφτεί ο λαός.
Το δεύτερο μότο ας πούμε του πρωθυπουργού είναι αυτό που έθεσε στην Ουάσιγκτον, βεβαίως το έχει πει πολλές φορές και στην Ελλάδα και παλιότερα το έλεγε και ο κ. Καραμανλής, ότι είμαι αποφασισμένος να πάρω αυτά τα μέτρα με όποιο πολιτικό κόστος. Ακόμα και να χάσω την πρωθυπουργία. Εμείς να δεχτούμε ότι με ειλικρίνεια το λέει, άλλωστε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός με ειλικρίνεια το έλεγε, πως πρέπει όμως να το ερμηνεύσει ο λαός αυτό; Ότι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε όλα τα μέτρα που χρειάζονται τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, το σύστημα και αδιαφορούμε για την αδικία, για την αγανάκτηση και την οργή που έχει ο λαός έστω κι αν αυτό μας οδηγήσει να χάσουμε την κυβέρνηση.
Όμως δεν γίνονται τόσο άδολα τα πράγματα και τόσο αθώα. Μπορεί να το λέει αυτό ο πρωθυπουργός, όμως είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνουν πρόσθετες προσπάθειες ούτως ώστε ο λαός να σιγήσει, να τσακίσουν το κίνημα, να μην μπορεί να εκφράσει αυτό που αισθάνεται και στην πράξη, όπως το αισθάνεται. Θα κάνουν κάθε προσπάθεια να μετατρέψουν τον λαό – προσπάθεια θα κάνουν δεν σημαίνει ότι θα πετύχει – σε ένα λαό που φιλάει το χέρι αυτού που φοβάται να τον δαγκώσει. Και μ’ αυτή την έννοια θα σκληρύνει η επίθεση σε βάρος του λαού, η χειραγώγηση, η εξαπάτηση, τα παραπλανητικά διλήμματα, η ιδεολογική και πολιτική πίεση και ακριβώς επειδή είμαστε κοντά στις εκλογές, 40 μέρες, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μη φανεί η λαϊκή δυσαρέσκεια στην κάλπη. Εάν στο κάτω – κάτω αυτή εκδηλωθεί, θέλουν ένα μέρος της να σκορπίσει εδώ κι εκεί και στην αποχή. Να μην εκφραστεί στην μόνη καθαρή, αν θέλετε όχι μόνο αντιμνημονιακή, αλλά γενικότερα φιλολαϊκή πολιτική που αποδεδειγμένα εκφράζει το ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια που στηρίζει, της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Το θέμα λοιπόν είναι ότι ο λαός τώρα, όχι όταν φανούν οι συνέπειες των νέων μέτρων και όταν οξυνθούν οι συνέπειες που ήδη γνωρίζουμε, τώρα πρέπει να κάνει κάτι που είναι αρκετά ρεαλιστικό. Να προβληματιστεί στο πώς θα βάλει εμπόδια σ’ αυτή την πολιτική. Πως δεν θα την αφήσει με ελεύθερα χέρια να προχωρήσει. Κι αυτό αφορά και τον αγώνα τον καθημερινό και την κάλπη.
Επιτρέψτε μου να κάνω ένα σύντομο σχόλιο για την Παιδεία. Επιφυλασσόμαστε, το ΠΓ θα βγάλει ανακοίνωση, τα μέτρα δεν μας είναι άγνωστα, αλλά να κάνω ένα σύντομο σχόλιο, γιατί πραγματικά χρειάζεται πέρα από την χθεσινή τοποθέτηση να πούμε ένα – δυο πράγματα.
Η λογική που ανέπτυξε η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τα οποία αναλύουν τα μέτρα είναι η εξής:
Πρώτον: Στις σημερινές συνθήκες δεν χρειάζονται τόσοι πολλοί να είναι διπλωματούχοι Πανεπιστημίου και ΤΕΙ. Δεν μας χρειάζονται τόσοι πτυχιούχοι και μάλιστα με πανεπιστημιακό δίπλωμα. Μας χρειάζονται λιγότεροι και φυσικά ικανότεροι να βοηθήσουν - όποιο επάγγελμα κι αν κάνουν να είναι ταυτόχρονα και ολίγον μάνατζερ, ώστε να βοηθήσουν να περάσει η πολιτική υπέρ της κερδοφορίας. Να βοηθήσουν και να χαλιναγωγηθεί η συνείδηση του λαού. Δεν το λένε όμως αυτό καθαρά. Λένε το εξής: Μα υπάρχουν παιδιά που έγραψαν τώρα 1,5, 2, 3. Όλα τα παιδιά δεν μπορούν να φτάσουν τόσο ψηλά. Και δεν μπορούν στο κάτω – κάτω να δίνουν και τις ίδιες εξετάσεις. Πρέπει λοιπόν να τα αλαφρύνουμε, να δίνουν δύο – τρία μαθήματα. Βεβαίως υπάρχει αυτό το στοιχείο κι αν δούμε και τη σύνθεση των παιδιών που παίρνουν τους υψηλούς βαθμούς και την κοινωνική σύνθεση των παιδιών που παίρνουν τους χαμηλούς βγαίνουν αρκετά συμπεράσματα. Αλλά ξέρετε, όλα αυτά τα χρόνια οι γονείς με τις τεράστιες θυσίες που έκαναν κατάφεραν, αρκετοί από αυτούς – εργάτες, μικρομαγαζάτορες, μικροί επιχειρηματίες, να φτάνουν τα παιδιά τους να βγάζουν το Πανεπιστήμιο. Με δυσκολίες, πληρώνοντας φροντιστήρια, θυσιάζοντας πολλά άλλα πράγματα από τις σύγχρονες ανάγκες. Τώρα ούτε αυτό θα μπορεί να γίνει, ούτε η προσωπική προσπάθεια της οικογένειας και η προσωπική θυσία θα έχει αντίκρισμα.
Διαμορφώνεται λοιπόν ένα σύστημα, «χωνί» όπου θα φτάνουν πολλοί μέχρι το πρώτο έτος των πανεπιστημίων και από κει και πέρα δεν πρόκειται να βγαίνουν πολλοί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν υποβαθμισμένες σχολές και υποβαθμισμένα πτυχία. Και το είπαν καθαρά: Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών θα έχουν ένα πτυχίο, μπορεί και πανεπιστημιακής σχολής, το οποίο θα ισοδυναμεί με καλή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Να ξέρουν καλά να στέλνουν e-mail. Να ξέρουν δυο – τρεις γλώσσες, από χίλιες λέξεις την καθεμία όσο χρειάζεται για να προσφέρουν υπηρεσίες. Δεν χρειάζεται να ξέρουν και τη λογοτεχνία και το βάθος της κάθε γλώσσας. Θα πλημμυρήσουμε από υποβαθμισμένες σχολές, από πανεπιστημιακές σχολές ταξικοποιημένες. Ένα μέρος των ΤΕΙ θα υποβαθμιστεί σε ένα είδος ΙΕΚ και ακόμα παρακάτω. Η ουσία είναι αυτή. Αν ακόμα καταφέρουν να φτάσουν τα παιδιά των εργατικών, των αγροτικών, των λαϊκών οικογενειών στα Ανώτερα Ιδρύματα, εκεί θα ανακοπεί η διεισδυτικότητά τους με πτυχία υποβαθμισμένα. Και η αγορά όπως ξέρετε θα έχει να παραλάβει για δουλειά ή για ανεργία ή για εναλλασσόμενη δουλειά δύο ειδών: Ένα εργατικό δυναμικό επιστημονικό το οποίο θα έχει μια ειδίκευση, μια ικανότητα για κάποιες στελεχικές δουλειές και κάπως ανώτερες δουλειές επιστημονικές και θα έχει και μία μάζα που μπορεί να έχει πτυχίο πανεπιστημίου, αλλά θα είναι φθηνό εργατικό δυναμικό με ορισμένες δεξιότητες για καθαρά εκτελεστική δουλειά.
Δεν σας λέω τώρα για τις διορισμένες πρυτανικές αρχές. Όχι ότι οι εκλογές εξασφάλιζαν πρυτανικές αρχές μαχητικές και αγωνιστικές, αλλά έτσι είναι, αφού τα πανεπιστήμια γίνονται επιχειρήσεις και όπως στις επιχειρήσεις το διοικητικό συμβούλιο δεν εκλέγεται από τη βάση, θα διορίζονται και σ’ αυτό κατάλληλοι μάνατζερ. Γιατί μάνατζερ θα είναι οι πρυτανικές αρχές για να διασφαλίσουν ότι τα πανεπιστήμια θα είναι πιο ανοιχτά και πιο επίσημα μέρος της αγοράς και των επιχειρηματιών και βεβαίως να μην επιτελεί τον όποιο ρόλο μπορούσε να επιτελέσει στο ζήτημα της μόρφωσης ή όποια κοινωνική αποστολή, κάτω και από την επίδραση του κινήματος.
Σχετικά με τις συμφωνίες που έγιναν στις ΗΠΑ. Τα ΜΜΕ κυρίως πρόβαλλαν, ακόμα κι αυτά που κάνουν κάποια κριτική, τις οικονομικές συνέπειες. Δεν υπάρχουν μόνο τέτοιες. Υπάρχουν αρνητικές οικονομικές συνέπειες για το πώς πρέπει κανείς να δει την ανάπτυξη της χώρας και τον ρόλο των εργαζομένων σε μια φιλολαϊκή ανάπτυξη, αλλά θα υπάρχουν σοβαρές πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες και εμπλοκής της χώρας σε ανταγωνισμούς οι οποίοι ξέρετε δεν διεξάγονται μόνο με πολιτικά και οικονομικά μέσα, αλλά εάν χρειαστεί και με στρατιωτικά.
Εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός και υποκειμενικά απελευθερωμένος απ’ το ελληνικό έδαφος ως μάνατζερ του πιο σκληρού πυρήνα των Ελλήνων επιχειρηματιών, αλλά κι ένας μάνατζερ που διαπραγματεύεται με αραβικά, βρετανικά, αμερικανικά, ισραηλινά και ότι θέλετε κεφάλαια, διότι βεβαίως σε συνθήκες διεθνοποίησης δεν μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα μόνο με τους Έλληνες καπιταλιστές. Η προσφορά του, πάμφθηνη πραμάτεια στην Ελλάδα. Δεν τον χρησιμοποίησε έτσι ακριβώς ο πρωθυπουργός, αλλά στην ουσία αυτό είπε. Προπαγάνδισε ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι πιο εργατικοί και παίρνουν το 60% των μισθών και των μεροκάματων από αντίστοιχους μισθούς άλλων ισχυρών καπιταλιστικών χωρών. Είπε ότι έχουμε φτηνές ακτές, φτηνά αεροδρόμια, φτηνά λιβάδια, φτηνά δάση. Είπε ότι στην Ελλάδα μέχρι το 2008 είχαμε μεγάλη ανάπτυξη. Εμείς το δεχόμαστε αυτό. Από το 1990 μέχρι και το τέλος του 2007 το ΑΕΠ ανέβηκε 5 φορές, 28 φορές ανέβηκαν τα κέρδη. Το ποσοστό των κερδών στο ΑΕΠ ανέβηκε 5 φορές και μιλάμε τώρα για μισθούς 800 ευρώ, 700 ευρώ και τώρα πήγαμε και στα 590 και στα 300 ευρώ για τους μερικά απασχολούμενους.
Μάνατζερ λοιπόν των επιχειρηματιών, με φτηνή πραμάτεια, δάση, βουνά δεν θα μείνει τίποτα. Σοκάρει βεβαίως το Ελληνικό, που θα κάνουν τα πλωτά καζίνο (Λας Βέγκας), αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τώρα ετοιμάζεται και το χωροταξικό σχέδιο της Θεσσαλονίκης με σοβαρές αλλαγές στη χρήση γης.
Δεύτερον. Μου θύμισε δικαστικό κλητήρα. Ο δικαστικός κλητήρας δεν πηγαίνει τα διάφορα κατασχέσεις, κάτι λυπητερές; Λοιπόν μετατράπηκε σε ένα δικαστικό κλητήρα για να μεταφέρει τους εκβιασμούς απέναντι στο Ιράν, στους Παλαιστίνιους. Αυτό δεν το κάνει πρώτη φορά ιδιαίτερα για το παλαιστινιακό το έχει κάνει και στο παρελθόν. Κάπου μάλιστα έχει γραφτεί ότι ανάμεσα σε άλλα, υπάρχει μία συμφωνία με το Ισραήλ που προβλέπει ότι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις θα εκπαιδεύσουν ελληνικές για δραστηριότητα εντός πόλεων, για την αντιμετώπιση δηλαδή κινημάτων στις πόλεις. Το μεταφέρω, να βάλω και μια επιφύλαξη, πάντως γράφτηκε και εξαφανίστηκε, συνήθως όταν γράφεται κάτι πολλαπλασιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης, όταν εξαφανίζεται σημαίνει ότι κάτι ξέφυγε και το κόψανε. Επίσης εμφανίζεται στον ρόλο του βοηθού μεσίτη για να ασκηθούν πιέσεις για την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων που ενδιαφέρονται στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Αλλά το πιο επικίνδυνο που εμείς θεωρούμε ότι είναι σε πορεία συμφωνίας είναι τα ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο και η συμφωνία με τη γειτονική μας χώρα την ΠΓΔΜ. Τις θέσεις μας τις ξέρετε. Πίσω όμως απ’ τον όρο συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με επικάλυψη μια σειρά υπαρκτές οικονομικές συμφωνίες, για μας έχει ήδη προχωρήσει η εκχώρηση αρμοδιοτήτων της Ελλάδας σε ότι αφορά την εξασφάλιση αμυντικής ικανότητας όχι μόνο σε κάποιες βραχονησίδες και γι’ αυτές δεν τις σνομπάρουμε, αλλά μιλάμε τώρα για Ρόδο, Λήμνο, Σάμο, Ικαρία. Όλα αυτά θα περάσουν μέσα από συμφωνίες για το πετρέλαιο, για εκείνο και για το άλλο, έτσι που να δημιουργήσουν την εντύπωση στον λαό ότι εδώ πέρα θα γίνουν μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Πέρα απ’ αυτό το ζήτημα που δεν είναι θέμα εξωτερικής πολιτικής, είναι ζήτημα κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα και με το πού γίνονται οι επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ όταν μιλάει για τα δικαιώματα των εργαζομένων πάντα τα συνέδεε, ιστορικά και σήμερα, και με την ανάγκη να δοθεί έμφαση σε όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, σε συνδυασμό βεβαίως με τα δικαιώματα των εργαζομένων. Εμείς βάζουμε και το ζήτημα όπως ξέρετε της κοινωνικοποίησης. Οι επενδύσεις που κατευθύνονται; Νέες πηγές ενέργειας, μεταφορές, αποθήκες για εμπορεύματα να πηγαίνουν και να έρχονται. Αποθήκες για καύσιμα, αυτά που πάνε στον Αστακό και η Ιταλία τα έδιωξε, μόνο η Μάλτα τα δέχεται ακόμα. Κανείς στην Ευρώπη δεν τα δέχεται αυτά τα καύσιμα με την έννοια ότι είναι επικίνδυνα, και στην Ιταλία αν δεν κάνω λάθος υπάρχει και απόφαση δικαστηρίου.
Όταν λοιπόν η Ελλάδα γίνει μια αποθήκη αυτές είναι επενδύσεις. Θα δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας σ’ αυτούς τους τομείς; Ε, κάποιοι θα προσληφθούν, όμως η ανεργία, η ανισομετρία ανάπτυξης των κλάδων και η στρέβλωση θα οξυνθεί. Αυτές οι επενδύσεις και η συνολική πορεία θα γεννήσουν νέες μάζες ανέργων, επομένως οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνται θα είναι πολύ λιγότερες απ’ την ανεργία. Φυσικά οι αμοιβές αυτών που θα προσλαμβάνονται θα είναι τα 590 ευρώ, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, το γνωστό ασφαλιστικό.
Μάλιστα ήδη έχουν το θράσος και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν στα ΜΜΕ, χτες είδα κάτι τέτοιο, και να λένε: Έ τώρα, μπορούμε να έχουμε μια Ελλάδα αναπτυγμένη για να παράγει στην κλωστοϋφαντουργία και καταναλωτικά αγαθά; Όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας, αυτούς που μπορούμε να αναπτύξουμε, πρέπει να παράγουν. Γιατί η βιομηχανία παραγωγής καταναλωτικών αγαθών, η κλωστοϋφαντουργία, το έπιπλο, τα ηλεκτρικά είδη, να τα κάνουμε εισαγωγή; Επομένως η εισαγωγική εξάρτηση της χώρας θα δυναμώσει απ’ τα μονοπώλια και κάθε συγκυρία κρίσης θα γίνεται ακόμα πιο βαθιά στην Ελλάδα. Εμείς δεν είμαστε υπέρ μόνο της μεταποίησης. Είμαστε υπέρ της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, της παραγωγής μηχανημάτων, ό,τι μπορούμε.
Επομένως η κατάσταση θα οξυνθεί. Η επίθεση στους εργαζομένους θα συμβαδίζει και με το πού γίνονται επενδύσεις και με ποιο σκοπό γίνονται και από ποιούς βεβαίως γίνονται.
Μ’ αυτή την έννοια το ταξίδι του πρωθυπουργού, πολλές μέρες λέει έλειψε, δεν είναι εκεί το θέμα, το θέμα είναι ότι δεν έλειψε τυχαία τόσες μέρες. Έπρεπε να κλείσει συμφωνίες. Και ξαναλέμε οι συμφωνίες έχουν οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και στρατιωτικές συνέπειες. Και θα τις έχουν, δεν αφορά τα ένα – δύο χρόνια της κρίσης, θα είναι δια βίου, όσο υπάρχει αυτός ο συσχετισμός δύναμης κι έχουμε κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.
Και τέλος ο κ. Σαμαράς πραγματικά κάνει μια αντιπολίτευση που είναι όχι μόνο ανώδυνη για την κυβέρνηση, είναι επικίνδυνη για τον λαό. Λέει ότι αντιπαραθέτει ένα άλλο μείγμα πολιτικής, ενώ πάνω απ’ το 50% των θεμελιακών αλλαγών και μέτρων της κυβέρνησης το έχει υιοθετήσει. Διαφοροποιείται σε δευτερεύοντα ζητήματα. Γι’ αυτό μιλάει και για μείγμα. Κι απ’ αυτή την άποψη η διελκυστίνδα ανάμεσά τους είναι ανώδυνη για την κυρίαρχη πολιτική.
Οδυνηρή όμως για τον λαό απ’ τη στιγμή που δεν ξεκόβει και δεν απεγκλωβίζεται απ’ τους δύο απονέμοντας εξίσου ευθύνες, δεν έχει σημασία σε ποια φάση ο ένας έχει μια ευθύνη παραπάνω και λιγότερη ο άλλος.
Εμείς θα παρέμβουμε όχι μόνο αποκαλύπτοντας τι γίνεται αλλά και για ορισμένα ζητήματα χρειάζεται και άμεση δράση. Ελληνικό π.χ. όταν έρθουν κι εγκατασταθούν μετά είναι αργά. Βεβαίως συνεχίζεται η δράση, για να τους ξηλώσεις. Αλλά πέρα απ’ τα εργατικά, τα κοινωνικά δικαιώματα υπάρχουν και χώροι, που τώρα εκποιούνται και πρέπει ο λαός τώρα να αντιδράσει. Το ζήτημα στον Αστακό, τώρα έρχεται ο πρωθυπουργός της Κίνας και βάζει ζήτημα για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Αεροδρόμια, λιμάνια είναι προς πώληση. Εμάς δεν μας απασχολεί η εθνικότητα, όποιος κι αν είναι είμαστε αντίθετοι στο να πουληθούν αυτά. Αυτά αφορούν πια τις ίδιες τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας τις οποίες της καλλιέργησε και τις ανέπτυξε με τη δράση του ο λαός και δεν εκχωρούνται ούτε με μικρό ούτε με μεγάλο τίμημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου